Güle güle 2019!

Bu yazıyı yazdığım sırada, Dünya’nın, Güneş etrafında 1 tam turu tamamlamasına 2 saatten az bir süre kalmıştı. Neden bu kadar az bir zaman kala yazdığımı hemen açıklayayım. Genellikle her yıl – 3 yıldan beri – yeni yıla girerken, geride bıraktığımız yılı gözden geçirerek genel bir değerlendirme yaparım. Hedeflerime ne kadarına ulaşabildim, neleri yanlış yaptım, bunlardan öğrenmem gerekenler neler, neleri iyi yaptım, gibi gibi…

Geride bıraktığımız yılı değerlendirdikten sonra yeni yıl için hedeflerim ve gerçekleştirmek istediğim şeyleri tekrar gözden geçirerek edindiğim tecrübelerim ile revize ederek bunları nasıl yapmam gerektiği üzerine kafa yorup yeni yıla böyle girmeyi kendimce oldukça faydalı buluyorum. (Aslında bunu yapmak için en temelde kendinize vakit ayırma alışkanlığı kazanmanız gerekiyor.)

Benim, geride bıraktığımız 2019 yılında öğrendiğim en büyük derslerden bir tanesi şudur:

Korkularımın üzerine gidip, cesaret edebildiğim kadar varım bu dünyada! Yani yapabildiğim kadar, yapabilme cesaretini gösterebildiğim kadar!

Dünyanın En Büyük Sırrı yazımda bundan bahsetmiştim.

Yeni yılın hepimiz için, korkularımızın üzerine gidebilme cesareti gösterebildiğimiz, merakımızın bizleri hep diri tuttuğu ve kararlılıkla hedefimize yürüyebildiğimiz bir yıl olmasını dilerim.

Sevgi ve bilimle kalın.

Yazımı bitirmeden siz değerli okuyucular ile yazımla alakalı olduğunu düşündüğüm anlamlı bir şiir paylaşmak istiyorum.

Keyifli okumalar.

Yaş Şiiri – Özdemir Asaf

YAŞ 5
Anne ve babamın birbirlerine bağırmalarının beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.
YAŞ 7
Meşrubat içerken gülersem içtiğimin burnumdan geleceğini öğrendim.
YAŞ 12
Bir şeyin değerini anlamanın en iyi yolunun bir süre ondan yoksun kalmak olduğunu öğrendim.
YAŞ 13
Annemle babamın el ele tutuşmalarının ve öpüşmelerinin beni daima mutlu ettiğini öğrendim.
YAŞ 15
Bazen hayvanların kalbimi insanlardan daha fazla ısıttığını öğrendim.
YAŞ 18
İlk gençlik yıllarımın keder, şaşkınlık, ıstırap ve aşktan ibaret olduğunu öğrendim.
YAŞ 24
Aşkın kalbimi kırabileceğini ama buna değer olduğunu öğrendim.
YAŞ 33
Bir arkadaşı kaybetmenin en kestirme yolunun ona ödünç para vermek olduğunu öğrendim.
YAŞ 36
Önemli olanın başkalarının benim için ne düşündükleri değil benim kendi hakkımda ne düşündüğüm olduğunu öğrendim.
YAŞ 38
Eşimin beni hala sevdiğini, tabakta iki elma kaldığında küçüğünü almasından öğrendim.
YAŞ 41
Bir insanın kendine olan güveninin, başarısını büyük oranda belirlediğini öğrendim.
YAŞ 44
Annemin beni görmekten her seferinde sonsuz mutluluk duyduğunu öğrendim.
YAŞ 46
Yalnızca minik bir kart göndererek bile birinin gönlünü aydınlatabileceğimi öğrendim.
YAŞ 49
Herhangi bir işi yaptığımdan daha iyi yapmaya çalıştığımda, o işin yaratıcılığa dönüştüğünü öğrendim.
YAŞ 50
Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerde öğrenmenin çok güç olabileceğini öğrendim.
YAŞ 53
İnsanların bana, izin verdiğim biçimde davrandıklarını öğrendim.
YAŞ 55
Küçük kararları aklımla, büyük kararları ise kalbimle almam gerektiğini öğrendim.
YAŞ 64
Mutluluğun parfüm gibi olduğunu, kendime bulaştırmadan başkalarına veremeyeceğimi öğrendim.
YAŞ 70
İyi kalpli ve sevecen olmanın, mükemmel olmaktan daha iyi olduğunu öğrendim.
YAŞ 82
Sancılar içinde kıvransam bile başkalarına baş ağrısı olmamam gerektiğini öğrendim.
YAŞ 90
Kiminle evleneceğin kararının hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.
YAŞ 95
Öğrenmem gereken daha pek çok şeyler olduğunu öğrendim.

-Özdemir Asaf